Nadawca może odstąpić od umowy przewozu lub wprowadzić do niej zmiany żądając, aby przewoźnik:
- zwrócił mu przesyłkę w miejscu nadania;
- wydał przesyłkę w innym miejscu niż miejsce wskazane w liście przewozowym;
- wydał przesyłkę innej osobie niż odbiorca wskazany w liście przewozowym.
Odbiorca jest uprawniony tylko do zmiany miejsca wskazanego w liście przewozowym lub zmiany odbiorcy, jeżeli nadawca nie zastrzegł inaczej w liście przewozowym. Zmianę miejsca wskazanego w liście przewozowym odbiorca może wprowadzić tylko przed nadejściem przesyłki do miejsca przeznaczenia wskazanego w liście przewozowym. Nadawca lub odbiorca rozporządzają przesyłką po przedstawieniu otrzymanego egzemplarza listu przewozowego, składając odpowiednie oświadczenie pisemne. Uprawnienie nadawcy do rozporządzania przesyłką wygasa, gdy odbiorca wprowadził zmianę umowy przewozu, przyjął list przewozowy albo odebrał przesyłkę.

Pierwszy warunek, od którego uzależniono wykonanie prawa do rozporządzania towarem to przedstawienie przewoźnikowi pierwszego egzemplarza listu przewozowego, do którego muszą być wpisane nowe instrukcje. Niezbędne jest, aby osoba korzystająca z omawianego uprawnienia przedstawiła przewoźnikowi oryginał listu przewozowego, a nie jego kopię (M.A. Clarke, International Carriage of Goods..., s. 82-83; A. Recalde, El "derecho de disposición"..., s. 21). Funkcję legitymacyjną posiada bowiem - z natury rzeczy - tylko oryginał listu przewozowego, a nie jego kopie. Wymóg przedłożenia pierwszego egzemplarza listu przewozowego pozwala także pozbawić nadawcę prawa do rozporządzania towarem przez nakazanie mu wydania pierwszego egzemplarza listu przewozowego określonemu podmiotowi trzeciemu (np. bankowi w celu realizacji akredytywy) (A. Recalde, El "derecho de disposición"..., s. 21).

Obciążenie w przypadku powstania zawinionej szkody może być zasadne (odszkodowanie może być dochodzone jeśli zostanie udowodniona szkoda, wina i związek przyczynowo skutkowy pomiędzy zachowaniem a szkodą).

Przepis art. 14 ust. 2 CMR pozwala przewoźnikowi samodzielnie zadecydować w niektórych przypadkach, w jaki sposób wykonywać umowę przewozu. Wymaga to jednak spełnienia dwóch warunków. Po pierwsze, okoliczności muszą pozwalać na wykonanie umowy na warunkach różniących się od uzgodnionych. Po drugie, przewoźnik nie zdoła uzyskać w dostatecznie krótkim czasie instrukcji od osoby uprawnionej.
(D. Dąbrowski, K. Wesołowski [w:] D. Ambrożuk, D. Dąbrowski, K. Wesołowski, Konwencja o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR). Komentarz, Warszawa 2015, Załącznik Art. 14.)

Konwencja nie wskazuje, choćby przykładowo, jakiego rodzaju środki mogą być podjęte przez przewoźnika. Może to być np. przewóz towaru inną trasą (sprzeczną z ustaleniami umownymi), zmiana środka transportu, podzlecenie przewozu innemu przewoźnikowi (mimo że było to zakazane przez umowę). Przewoźnik nie jest jednak uprawniony do sprzedaży towaru (odmiennie A.E. Donald, The CMR. The Convention on the Contract..., s. 59), gdyż środki przez niego podejmowane muszą zmierzać do wykonania "przewozu na warunkach różniących się od przewidzianych w liście przewozowym". Chodzi więc o dostarczenie towaru do odbiorcy (choćby nawet w innym miejscu niż wskazane w liście przewozowym). Sprzedaż towaru nie może być natomiast uznana za zmierzającą do wykonania przewozu.

Katalog środków, które może podjąć przewoźnik, obejmuje także rozładunek, w celu czasowego składowania towaru, jego przepakowania, zabezpieczenia itp. Należy jednak wskazać, że uprawnienie do wyładowania towaru przysługuje przewoźnikowi także na podstawie art. 16 ust. 2 CMR i skorzystanie z niego prowadzi do ukończenia przewozu. W praktyce może istnieć trudność w odróżnieniu rozładunku towaru dokonanego na podstawie art. 14 ust. 2 CMR w celu kontynuowania wykonania umowy przewozu na innych warunkach oraz rozładunku kończącego przewóz. Ocena powinna być dokonywana z uwzględnieniem wszystkich okoliczności sprawy, a w szczególności zachowania przewoźnika po dokonanym rozładunku (por. M.A. Clarke, International Carriage of Goods..., s. 92).
(D. Dąbrowski, K. Wesołowski [w:] D. Ambrożuk, D. Dąbrowski, K. Wesołowski, Konwencja o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR). Komentarz, Warszawa 2015, Załącznik Art. 14.)